แป้นบาสเกตบอล

ก็จากข่าว หลิน ซานิตี้ นะครับผมได้ข่าวว่าเขาเป็นลูกครึ่งอเมริกัน ใต้หวัน และก็ได้เล่นบาสในเอ็นบีเอ เรียกว่าได้เ่ล่นบาสในเวทีที่สูงที่สุดของโลกนั่นเองแหละครับ บางคนก็ถึงกับบอกเลยว่าชีวิตนี้ต้องไปเล่นเอ็นบีเอให้ได้ ผมอยากบอกคนคนนั้นว่ามันไม่ได้จำเป็นเล้ย.. ขี้เห่อจริงๆ ยังไงก็ลองไปอ่นเนื้อข่าวของกระแสความขี้เห่อกันก่อนได้เลยครับ

จากหัวข้อข่าว "หลินฟีเวอร์!ชาวไต้หวันสนใจบาสกันมากขึ้น"


กระแสหลิน ซานิตี้ แรงข้างทวีปหลังความนิยมในตัวเจเรมี่ หลิน ข้ามไปถึงถึงแดนของบุพการีของเขาเรียบร้อยจนทำให้วงการบาสเกตบอลไต้หวันคึกคักขึ้นมาทันตา


เจเรมี่ หลิน นักบาสเกตบอลชาวอเมริกันเชื้อสายไต้หวันที่เพิ่งสร้างกระแสหลินซานิตี้ให้โด่งดังสะท้านวงการNBAไปก่อนหน้านี้ล่าสุดกระแสเห่อดังกล่าวลามไปถึงแผ่นดินเกิดของพ่อ,แม่ของเขาเรียบร้อยแล้วโดยบรรดานักบาสชาวไต้หวันต่างพยายามกันมากเพื่อหวังคว้าโอกาสไปเล่นในNBA

ขณะที่ประชาชนก็พากันเข้าชมการแข่งขันบาสเกตบอลลีกไต้หวันกันมากขึ้นเช่นเดียวกับเด็กๆก็หันมาเล่นบาสกันมากขึ้นเช่นเดียวกัน

จากข่าวนี้ผมเห็นอะไรรู้ไหมครับ ผมเห็นได้ทันทีถึงความเห่อที่เหมือนประเทศไทยของเรา อย่างไทยเราเมื่อก่อนนี้ก็จะเห่อเทนนิส ตอนพราดร หรือเจ้าบอลดังๆ อยู่ในทอปเท็นของโลก ตอนนั้นไม้เทนนิสอุปกรณ์เทนนิสนี่ขายดีกันจริงๆ บรรดาลูกหลานคนรวยก็แห่ไปเล่นเทนนิสกันหวังจะรวย ดังเหมือนพราดร ต่อมาก็กอล์ฟ เห่อกันเข้าไปเมื่อธงชัย ใจดีได้แชมป์ เหมือนเคยลูกๆหลานๆคนรวยก็แห่ไปเข้าแถวเรียนกอล์ฟ ตีกอล์ฟ หวังจะรวย ดัง เหมือนคุณธงชัย

สุดท้ายก็เงียบเป็นเป่าสาก เลิกเล่นกันหมดเหลือคนที่จริงจังไม่กี่คนเท่านั้น นี่แหละครับความขี้เห่อ อยากจะบอกว่าบางคนที่ไม่ได้เล่นบาสในเอ็นบีเอ แต่โคตรเล่นเก่ง เล่นแบบเท่ห์ มีเยอะมาก คนพวกนี้เล่นด้วยความสุข เล่นด้วยลมหายใจ ไม่ได้เล่นเพราะว่าความเห่อแต่อย่างใดครับ

ไม่รู้ว่าต่อไปจะเห่ออะไรกันต่อ แต่ก็น่าสนุกดีครับไว้รอดูกันต่อไป